Ένα μεγάλο βήμα προς την θεραπεία του διαβήτη τύπου 1 έκαναν οι επιστήμονες του Harvard και του MIT. Κατάφεραν με τη χρησιμοποίηση βλαστοκυττάρων να σταματήσουν τη νόσο σε πειραματόζωα για 6 μήνες. Οι έρευνες πάνω στη χρήση βλαστοκυττάρων που παράγουν ινσουλίνη είχαν “κολλήσει” στην ενσωμάτωσή τους στο πάγκρεας.
O Ντάνιελ Άντερσον ερευνητής του τμήματος Χημικής Μηχανικής του ΜΙΤ και οι συνάδελφοί του από το Harvard, καθώς και το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης επικέντρωσαν από κοινού τις ερευνές τους στα χημικά παράγωγα του αλγινικού. Η γέλη αλγινικού λειτουργεί αν το θέσουμε απλά σαν κόλλα, επιτρέπει δηλαδή την ενθυλάκωση βλαστοκυττάρων πάνω της χωρίς να τα καταστρέφει. Επίσης έχει μεγάλη διαπερατότητα σε πρωτεϊνικά μόρια καθώς και στα μόρια της ζάχαρης, με αποτέλεσμα να αλληλεπιδρούν τα κύτταρα που έρχονται σε επαφή εντός της.
Οι επιστήμονες κατάφεραν λοιπόν να απομονώσουν το παράγωγο αλγινικού γνωστό ως τριαζόλη (ΤΜΤD), στο οποίο ενθυλάκωσαν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα και στη συνέχεια το μεταμόσχευσαν σε ποντίκια. Αμέσως μετά την μεταμόσχευση τα κύτταρα άρχισαν να παράγουν ινσουλίνη που αντιδρούσε στα επίπεδα σακχάρου του αίματός τους με άψογα αποτελέσματα για 174 ημέρες, όσο διήρκεσε δηλαδή η έρευνα.
“Είναι ένα σημαντικό βήμα στην έρευνα για την θεραπεία του διαβήτη τύπου 1” δήλωσε ο καθηγητής του Harvard Νταγκ Μέλτον, ο οποίος είναι πατέρας παιδού που έχει διαγνωστεί με τη νόσο από την βρεφική ηλικία.
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση νόσος που εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά ηλικίας από 3 έως 15 ετών, τα οποία δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την καθημερινή χρήση ινσουλίνης και δεν έχει σχέση με εξωγενείς παράγοντες όπως είναι η παχυσαρκία, μία από τις κύριες αιτίες εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 στους ενήλικες. Στα παιδιά που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 απλώς μια μέρα παύει να παράγει ινσουλίνη το πάγκρεας και νοσούν με πολύ άσχημες συνέπειες για την καθημερινότητά τους.
