Τον λένε, και όχι άδικα, «Ο τελικός της παρηγοριάς». Αν ήταν στο… πόδι τους, κατά πάσα πιθανότητα κανείς εκ των δύο σημερινών αντιπάλων δε θα κατέβαινε στο γήπεδο, μιας και τόσο οι μεν (λόγω Γαλλίας) όσο και οι δε (λόγω Κροατίας) ήταν κάτι παραπάνω από στενοχωρημένοι.

Τι να κάνεις, όμως, που υπάρχει και μικρός τελικός;

Το Βέλγιο, λοιπόν, ήταν σαφώς ανώτερο συνολικά από τους Άγγλους, κέρδισε με 2-0 και κατέκτησε την 3η θέση στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, επίδοση που συνιστά την κορυφαία στην ιστορία της εθνικής τους ομάδας.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή:

Ξεκίνημα με «αιχμαλωσία»

Η παράδοση δεν ήταν απλά εναντίον τους, ήταν τόσο συντριπτικά υπέρ των Άγγλων που υπό… νορμάλ συνθήκες το Βέλγιο δε θα έπρεπε καν να κατέβει στο χορτάρι (15-4-3 είχε γράψει μέχρι σήμερα το στατιστικό κοντέρ).

Κατέβηκε, όμως, και όχι απλά πάτησε χορτάρι, αλλά «πάτησε» και την ομάδα του Σάουθγκεϊτ: μόλις στο 4ο λεπτό και την πρώτη, ουσιαστικά, επίθεση των «Κόκκινων Διάβολων» (που, πάντως, σήμερα φορούσαν κίτρινα…), οι τυπικά γηπεδούχοι άνοιξαν το σκορ όταν ο Μενιέ με προβολή από κοντά μετά από παράλληλη πάσα του Τσαντλί άνοιξε το σκορ. Μ’ αυτό το «τεμάχιο» το Βέλγιο έγραψε ιστορία, καθώς ο Μενιέ έγινε ο 10ος διαφορετικός σκόρερ της ομάδας σ’ αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο!

Μετά την ψυχρολουσία του να βρεθούν πίσω στο σκορ τα «Τρία Λιοντάρια» άρχισαν να θυμίζουν εντόνως «γατάκια», καθώς τα είχαν χαμένα και στο 12΄ χρειάστηκε η σωτήρια απόκρουση του Πίκφορντ στο πλασέ του Ντε Μπρόινε.

Το Βέλγιο συνέχισε τον φρενήρη ρυθμό του και θα μπορούσε να διπλασιάσει τα τέρματά του, όμως ο Λουκάκου στο 17΄ έχασε το κοντρόλ μετά από τέλεια κάθετη του Ντε Μπρόινε και δεν πρόλαβε να πλασάρει.

Η πρώτη καλή φάση για τους… φιλοξενούμενους ήρθε στο 23΄, όταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, ο Χάρι Κέιν, σούταρε και η μπάλα πέρασε ξυστά από το δεξί κάθετο του Κουρτουά.

Η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνεθ απείλησε εκ νέου ένα δεκάλεπτο αργότερα, με τον Αλντερβάιρελντ να πιάνει φοβερό μονοκόμματο, όμως η μπάλα κατέληξε ένα κλικ πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Στα εναπομείναντα 10+ λεπτά μέχρι το τέλος του ημιχρόνου- πέραν της αναγκαστικής αλλαγής του Τσαντλί λόγω θλάσης (μπήκε ο Βερμάλεν στη θέση του)- δεν έγινε τίποτα ιδιαίτερο και το σκορ δεν άλλαξε.

«Ανεβασμένη» η Αγγλία, αλλά… Βέλγιο

Στο δεύτερο μέρος οι Άγγλοι ήταν σαφώς καλύτεροι από το πρώτο 45λεπτο και άγγιξαν την ισοφάριση στο 54΄, όταν ο Κέιν δεν… άγγιξε την μπάλα σε άδεια εστία με τον Κουρτουά εξουδετερωμένο.

Δύο λεπτά αργότερα ο Λουκάκου τα έκανε για δεύτερη φορά μαντάρα στο κοντρόλ και σπατάλησε σπουδαία ευκαιρία για να «καθαρίσει» το ματς, ενώ στο 70΄ τα «Τρία Λιοντάρια» έφτασαν εκ νέου μια ανάσα από το 1-1, όμως ο Αλντερβάιρελντ έδιωξε με ηρωικό τρόπο την λόμπα του Ντάιερ που είχε περάσει την μπάλα πάνω από τον Κουρτουά και την έστελνε συστημένη στα δίχτυα.

Στο 80ο λεπτό το Βέλγιο έκρυψε την μπάλα και ξεδίπλωσε μια από τις γνωστές, «φονικές» του αντεπιθέσεις, η μπάλα μετά από πολλές πάσες έφτασε στον Μενιέ, αυτός έκανε εν κινήσει το σουτ, όμως ο Πίκφορντ έδιωξε και πάλι.

Τρία λεπτά αργότερα, όμως, έφτασε η στιγμή για να μπει οριστικά φινάλε στα όποια σχέδια των Άγγλων περί επιστροφής στον αγώνα: ο Αζάρ βρέθηκε απέναντι από τον τερματοφύλακά τους και με ψύχραιμο πλασέ τον νίκησε, διαμορφώνοντας το 2-0 και φτάνοντας τα 3 τέρματα στο Μουντιάλ.

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

ΒΕΛΓΙΟ (Ρομπέρτο Μαρτίνεθ): Κουρτουά, Αλντερβέιλερντ, Κομπανί, Βερτόνχεν, Μενιέ, Τσαντλί, Βίτσελ, Ντε Μπρόινε, Τίλεμανς (78′ Ντεμπελέ), Αζάρ, Λουκάκου (60′ Μέρτενς)

ΑΓΓΛΙΑ (Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ): Πίκφορντ, Στόουνς, Μαγκουάιρ, Τζόουνς, Τρίπιερ, Ρόουζ (46′ Λίνγκαρντ), Ντελφ, Ντάιερ, Λόφτους-Τσικ (84′ Ντέλε Αλί), Στέρλινγκ (46′ Ράσφορντ), Κέιν

Διαιτητής: Αλιρεζά Φαγκανί (Ιράν)