Στενάχωρη μέρα η σημερινή. Η καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων είναι θλίψη πανανθρώπινη. Τα μνημεία, τα έργα τέχνης, ανήκουν στην ανθρωπότητα! Σε όλους τους ανθρώπους που τα βλέπουν, συγκινούνται και θαυμάζουν την έμπνευση του δημιουργού.
Το ίδιο στεναχωρήθηκα όταν ο ISIS κατέστρεφε την Παλμύρα ή όταν έβλεπα τους θησαυρούς του Εθνικού Μουσείου του ΙΡΑΚ, στο ebay.
Η Παναγία των Παρισίων, η Αγία Σοφία, ο Παρθενώνας, είναι τόποι λατρείας πανανθρώπινοι. Η ενέργεια αυτών των χώρων είναι απίστευτη. Είναι ποτισμένοι από την πίστη, τις προσευχές, και τα δάκρυα ανθρώπων που μίλησαν από καρδιάς στην ανώτερη δύναμη, τον θεό που πιστεύουν, όποιος κι αν είναι αυτός.
Στην Πρίγκηπο, στον Άι Γιώργη τον Κουδουνά, δένουν κόκκινες κλωστές και οι Τουρκάλες, ζητώντας από τον ”ξένο” Άγιο, ανακούφιση, απόκριση στην επιθυμία τους.
Έτσι είναι, όταν φεύγουν οι παρωπίδες, μένει η απλή ανθρώπινη ανάγκη της πίστης, σε μία ανώτερη δύναμη. Μαζί με την αγάπη για το κάλλος, εκεί ίσως κρύβεται η ελπίδα για την ανθρωπότητα.
Σταματήστε για λίγο και αναζητήστε το ωραίο! Ένα ανθισμένο δέντρο, ένα όμορφο κτίριο, ένα έργο τέχνης. Η αισθητική είναι η άλλη όψη της ηθικής!
…Η Κασσάνδρα
